چادرنماز

چای که سرد میشه روش آب جوش می ریزنکه گرم میشه….

درسته گرم میشه اما کم رنگ میشه….. 

رابطه های ما با دیگران هم همینه

میشه دوباره زنده اش کرد اما مثل اول نمیشه….نه نمیشه ….نه رنگش…. نه طعمش….

مواظب رابطه ها باشیم….

تا لازم نشه روش آب جوش بریزید….

زندگی هاتون پر از رابطه های غلیظ

 به قلم خودم دلنوشته ای برای مادرم

مادر

فرشته زمینی و آسمانی ، شاید کمترین وصفی باشد که بر نامت می توان گذاشت. 

ای سنگ صبور تنهایی های من ، که همیشه با تمام وجود برای شنیدن همه آنچه بر روحم سنگینی  میکرد حاضر بودی.

مادر جانم 

کاش می شد تو را می داشتم . در تمام روزهای عمرم . کاش بودی و با هر بار شنیدن صدایت ،عمری دوباره می گرفتم .

مادرجان  نمی شود از تو ننوشت و نوشتن از تو نیز سخت است. آخر کدام یک از خوبی هایت را آنچنانکه باید و شاید می توان نوشت؟ چون هم زبان قاصر است و هم قلم کم می آورد از وصف سخاوت و بزرگی ات.

سخت دلتنگم و قلبم به درد می آید از نداشتنت…

به تو می اندیشم . هر لحظه از هر روز و شب هر ماه 

گاهی شبها ، برای تسکین قلبم به آسمان نگاه می کنم و با تو حرف می زنم به امید اینکه روح بلندت صدایم را بشنود و پاسخ دهد و مانند روزهای بودنش بگوید “جان مامان، دلتنگی نکن مگر من مرده ام”

آمدم خانه نبودی ؟کجا پیدایت کنم…..

سکینه خوشنود.

ای که غم از داغ تو ، سر می شکند

زیر بار غم تو، کوه کمر می شکند

مرغ حق بودی و رفتی سوی باغ ملکوت

جبرئیل است که از داغ تو ، پر می شکند.

ما از کجا می آییم که این چنین به بوی

شب آغشته ایم؟

سلام بر ماه رجب

ماه پیوند بندگان با معبود مهربان، ماه بارش باران مهر و محبت الهی، ماه رسیدن به سر منزل مقصود، و ماه اُنس شب زنده‌دارانِ همیشه بیدار با محبوب و معبود بی‌همتا.
سلام بر هلال رجب که آمدنش مژده پایان اندوه است و بدر آنْ یادآور تولد ماه تمام، امامِ هُمام و حیدر کرّار و پایانشْ نوید رهایی بشر از جهل و نادانی، شکوفایی اخلاق انسانی، بعثت آن بزرگْ مردِ تاریخ برای همیشه زمان.
سلام بر بهار مناجات و بندگی.

سلام بر نجوای شبانه اهالی رجب.

سلام بر شب‌های رجب که پذیرای زاهدان است

و سلام بر روزهایش که میزبان عاشقان وصال الهی است

و سلام بر لحظه لحظه رجب که شاهد ذکرِ ذاکران است.